De kapper is hier thuis lang een dra-ma geweest. Ik wist lang niet echt waar het door kwam, maar ik wist wel dat er niks hielp. Zodra we de kapperszaak in kwamen, was het brullen. Op eenjarige leeftijd kon onze zoon ons niet uitleggen wat er precies zo erg was aan de kapper.
Dus probeerde we oplossing 1; de snelste kapper zoeken, kind in de houtgreep nemen, turboknippen en zo snel mogelijk weer naar huis. Dat kon praktisch gezien nog redelijk met een dreumes, maar ik voelde me er elke keer ontzettend schuldig onder. Bovendien wist ik: dit gaan we niet heel lang zo volhouden.
Oplossing 2 bestond uit zoonlief goed voorbereiden op het kappersbezoek door er boekjes over te lezen, mama’s haar te knippen met een speelschaartje, een beloning in het vooruitzicht te zetten en een rustig moment op de dag en in de week uit te zoeken. Oja en de Ipad ging mee in de tas voor plan B. Maar niets hielp. Steeds werd het krijsen, hysterisch huilen en was hij compleet over zijn toeren.
En waarvoor precies? Was het het geluid van de tondeuse? Was hij bang voor de schaar? Had hij last van de kriebelende haartjes?
Bingo! Langzaamaan werd duidelijk dat dat het ergste was: de kriebelende haartjes. Juist als je het kappersschort niet om wil, vallen er alleen maar meer haartjes je shirt in en ja, dat kriebelt.
Oplossing 3 verloste ons eindelijk van de kappersstress: een bezoek aan de kinderkapper. Wat ook bijzonder goed hielp was een broertje, die ook geknipt moest worden en dus als eerste mocht. Zo kon meneer nog even van een afstandje kijken hoe het er allemaal aan toe gaat. Bij kapper ‘De Wilde Kuif’ in Maassluis hebben we helemaal onze plek gevonden. De lijst met aanpassingen is eindeloos:
- -Er is geen gewone kappersstoel, maar een heus autootje.
- -De kapperscape is niet zwart, maar heeft een dierenpatroontje.
- -De kapster heeft rozijntjes op voorraad voor de afleiding.
- -Zoonlief krijgt een soort klepje met plakrand op zijn voorhoofd, waardoor de haartjes niet op zijn gezicht vallen, maar eroverheen vallen.
- -De kapster kletst heel ontspannen met de kindjes en stelt ze dus op hun gemak.
- -De kapster vertelt wat ze gaat doen: ‘Kijk, met dit bromapparaatje ga ik zo een weggetje om je oren maken, ga jij maar heel stil zitten, dan ben ik zo klaar.’
- -De föhn is in de vorm van Donald Duck en dus alleen maar leuk.
- -Er zijn geen andere mensen om ons heen. Eén kindje tegelijk, lekker rustig dus.
Nog steeds is niet helemaal duidelijk welke van bovenstaande aanpassingen nu heeft geleid tot de oplossing, maar wellicht is het de combinatie van al deze factoren.
Misschien ken jij ook wel een situatie waar je kleintje helemaal van over z’n toeren raakt. Het kan een drukke verjaardag zijn, een te volle dag of wil hij niet spelen als jullie ergens op visite zijn. Soms kom je er misschien niet precies achter wat het probleem is, maar je kleintje maakt in ieder geval duidelijk dat hij of zij de situatie niet fijn vindt. Het kan zijn dat hij of zij nog niet de woorden beheerst om het aan je uit te leggen, maar probeer dan eens zo goed mogelijk bij jezelf na te denken wat er gebeurde vóór je kleintje zo van streek raakte. Misschien herken je een patroon. En als je nou eens kleine stukjes van dat patroon verandert, net als ik met de kapper deed, dan hoop ik dat ook jij de sleutel tot verandering vind!
